Ta niedoceniana roślina o wyjątkowym smaku i aromacie często mylona jest z pietruszką

Obecnie roślina ta jest na Słowacji nieco zapomniana i na pewno niedoceniana. Jednocześnie warto ją mieć w swoim ogrodzie nie tylko ze względu na łatwość uprawy, ale także ze względu na właściwości kulinarne i działanie lecznicze. Wskażemy, co wyróżnia ją na tle innych roślin.

Pachnąca papryka: właściwości. Co warto wiedzieć?

Anthriscus cerefolium ( Anthriscus cerefolium ) to roślina jednoroczna z rodziny marchwi , wytwarzająca smaczne, aromatyczne i wartościowe liście. Przypomina nieco pietruszkę, ma dość podobne bladozielone, drobne, pierzaste liście o trójkątnym zarysie, które późnym latem często przebarwiają się na fioletowo. W momencie kwitnienia może osiągnąć wysokość do 70 cm, ale wysokość pęczków liści zwykle nie przekracza 30 cm. Kwitnie od maja do czerwca, wytwarzając baldachimy białych kwiatów. Wydziela charakterystyczny anyżowy zapach, znacznie intensywniejszy niż natka pietruszki. Jest łatwa w uprawie, ma małe wymagania cieplne i preferuje gleby średnio żyzne, przepuszczalne i umiarkowanie lekkie. Podłoże powinno być lekko wilgotne, ale nie mokre. Nie lubi bezpośredniego światła słonecznego ani suszy, dlatego zaleca się ją uprawiać w półcieniu, chociaż będzie rosła również w słonecznym miejscu. Warto jednak wiedzieć, że zbyt duże nasłonecznienie spowoduje, że łodygi trevala staną się szypułkowe.

Nasiona kozieradki są bardzo delikatne, dlatego dobrze jest wymieszać je z piaskiem, aby równomiernie je wysiać. Trebulę można uprawiać także w skrzynkach i pojemnikach balkonowych. Wysiewa się od końca marca do końca kwietnia oraz od końca sierpnia do końca września bezpośrednio do gruntu lub do skrzynek balkonowych, gdyż roślina nie lubi przesadzania. Pierwszy zbiór można uzyskać już po 7-8 tygodniach od siewu. Aby wydłużyć okres wegetacyjny i zwiększyć masę zebranych liści, należy regularnie usuwać pędy kwiatowe. Jeśli janowiec zakwitnie, szybko wyda nasiona i zamiera.

Brzuch: wykorzystanie rośliny

Trebulkę wykorzystuje się głównie w kuchni, zwłaszcza angielskiej, flamandzkiej i francuskiej. Ceniony jest za delikatny, wyrafinowany smak i wyrazisty aromat . Z tego punktu widzenia najlepsze są młode liście, które charakteryzują się ostrym smakiem.

Świeżo zerwane i posiekane liście kopru włoskiego dodaje się do twarogów, sałatek, sałatek warzywnych, omletów czy zup . Są także doskonałym dodatkiem do dań mięsnych czy rybnych . W sałatkach i zupach trebula szczególnie dobrze komponuje się z marchewką, selerem, zielonym groszkiem i pomidorami. Dodaje się go do ravigotu, sosu rybnego lub sosu Béarnaise. Jako przyprawa szczególnie dobrze komponuje się z ziemniakami, fasolą, marchewką, łososiem czy pstrągiem. Dobrze komponuje się z innymi ziołami, a wraz z estragonem stanowi doskonały dodatek do kurczaka, można go także łączyć ze szczypiorkiem, pietruszką, tymiankiem, bazylią czy szałwią. Może zastąpić natkę pietruszki.

Najlepiej używać świeżych liści, ponieważ suszone tracą dużo smaku. Szybko więdnie, dlatego najlepiej zbierać liście tuż przed użyciem. Dla konserwacji warto zamrozić trebułkę lub ciekawym pomysłem może być zakonserwowanie liści w occie winnym. Belući nie należy długo gotować, gdyż traci ona swoje właściwości, dlatego należy ją dodawać dopiero pod koniec gotowania.

Seler: właściwości lecznicze

Czym oprócz smaku i zapachu charakteryzuje się trebułka? Właściwości lecznicze tej rośliny są znaczące i wynikają z jej składu. Trebulka jest bogatym źródłem witaminy C i bioflawonoidów, a także zawiera olejek eteryczny, przeciwutleniacze, karoten, gorycz i minerały, zwłaszcza wapń, żelazo i magnez. Od wieków stosowana jest w medycynie ludowej jako pomoc w walce z drobnymi infekcjami dróg moczowych. Nic dziwnego, że tremulka wykazuje działanie moczopędne, oczyszczające, przeciwzapalne, przeciwbakteryjne i rozkurczowe oraz poprawia pracę nerek. Ceniony jest także za działanie przeciwutleniające, tonizujące, żółciopędne, rozgrzewające i moczopędne. Wspomaga proces trawienia, łagodzi wzdęcia i czkawkę, zapobiega nadmiernej fermentacji w jelitach, pobudza apetyt, zalecany jest przy schorzeniach wątroby. Wzmacnia ogólną odporność organizmu, a dzięki działaniu wykrztuśnemu polecany jest przy infekcjach górnych dróg oddechowych.

Zewnętrznie wywar z kopru włoskiego stosuje się przy leczeniu wrzodów, obrzęków, trudno gojących się ran, ukąszeń owadów czy hemoroidów. Dodając go do kąpieli, pomaga regulować pocenie. Można go również stosować do mycia twarzy, aby uelastycznić skórę i zapobiec zmarszczkom (brzuch jest składnikiem kremów przeciwzmarszczkowych). Olejek z brzucha można stosować do inhalacji przy chorobach układu oddechowego oraz jako środek wspomagający leczenie stanów zapalnych oczu.

Przed wspomaganiem stosowania rośliny w leczeniu należy najpierw skonsultować się z lekarzem.